Boyhood

Groots van opzet, maar klein in al zijn schoonheid

😀 😀 😀 😀

You don’t want the bumpers. Life doesn’t give you bumpers.

Je moet er maar opkomen. Linklater filmde twaalf jaar aan een stuk aan het leven van Mason. Hij gebruikte hiervoor steeds dezelfde acteurs. Ellar Coltrane speelt Mason en we zien hem evolueren van zesjarige “cutie” tot achttienjarige “cool dude”. In werkelijkheid was hij telkens twee jaar ouder. Ook zijn zus, gespeeld door Lorelei Linklater, en zijn ouders, Ethan Hawke en Patricia Arquette, zien we alsmaar ouder worden naarmate de film vordert. Dat maakt van deze film de ultieme coming-of-age film.

Het leuke aan de film is dat de regisseur niet de grote momenten uit het leven laat zien, maar eerder de kleintjes. Pa die met zijn zoon gaat kamperen en leert dat je een kampvuur moet blussen met urine. Of Mason die aan zijn vader vraagt of elfjes echt bestaan. En die laatste die repliceert dat walvissen eigenlijk evenzeer uit sprookjes lijken te komen. De film doet je ongetwijfeld terugdenken aan je eigen opgroeiproces, aan de vele preken die volwassenen denken je te moeten geven omdat ze het beste met je voor hebben (tel maar eens hoeveel preken Mason voorgeschoteld krijgt). Hierdoor krijg je een fragmentarisch overzicht van het leven van Mason met personages die komen en gaan, boordevol positieve en minder positieve momenten. Enkele personages blijven gedurende een periode, maar de meesten verdwijnen na en tijdje uit zijn leven. De enige constanten zijn Mason, zijn zus en zijn ouders. Daarenboven zit de film boordevol prachtige dialogen, vaak banaal maar heerlijk om naar te luisteren (zie ook de Before Sunset-trilogie van dezelfde regisseur). De soundtrack bevat bovendien een aantal klassiekers in het rockgenre die de verschillende stappen in het leven van Mason perfect ondersteunen.

Ellar Coltrane & Patricia Arquette — Ellar Coltrane & Ethan Hawke

Ellar Coltrane is ontwapenend als kind en wordt cooler naarmate hij ouder wordt en een eigen identiteit ontwikkelt. Blijkbaar hadden de acteurs nogal wat inspraak in de evolutie van hun personages en dat is er vaak aan te zien. Ethan Hawke is fantastisch als de aanvankelijk afwezige, maar steeds goedbedoelende vader. Hoewel hij nogal wat fouten maakte in zijn leven, kan hij het niet nalaten om Mason erop te wijzen hoe het wel moet. Doen we dat echter niet allemaal? Ook Patricia Arquette schittert als de immer aanwezige moeder die nogal wat pech heeft met haar mannen na haar echtscheiding. En ook Lorelei Linklater is, vooral als kleine meid, plezant in haar rol van plagerige oudere zus. Een film die je meeneemt op een trip door het gewone leven. Een film zonder actie, zonder speciale effecten, maar wel een film die je raakt en die je niet meer los laat, ook niet als je de zaal al lang verlaten hebt. Linklater does it again!