Daens
Waarom?
Een paar maanden geleden werd ik uitgedaagd door De Protagonisten voor een heuse wedstrijd België-Nederland. Zij scoorden de eerste goal met Schatjes!, maar ik scoorde vrijwel meteen de gelijkmaker met Hector. Door het mooie weer kijk ik de laatste weken weinig televisie en gaan we ook niet naar de bioscoop, maar toch wilde ik nog tegenscoren voor we op verlof vertrekken naar Italië. Vanuit mijn jeugd herinner ik mij dat de Vlaamse film eigenlijk vooral bestond uit boerenfilms of onnozele films, een paar uitzonderingen niet te na gelaten. Met boerenfilms bedoel ik dan films als Boerenpsalm, Mira, De Vlaschaard, Het Gezin Van Paemel, enz. En onder de onnozele films versta ik films à la Oesje, Max, Zware Jongens, e.d. En hiermee bedoel ik niet dat daar geen goeie films tussen zaten, integendeel. Maar ik begon me toch stilaan af te vragen of wij dan echt geen ‘grotere’ verhalen konden vertellen dan dat. Eind jaren ’80 kwam er dan een kentering met films als Blueberry Hill, Boys, Crazy Love, enz. Stuk voor stuk films die veel meer de jeugd aanspraken dan alles wat daarvoor gemaakt werd in Vlaanderen. En toch was het met zo’n oervlaamse film dat Vlaanderen voor het eerst op de kaart gezet werd als filmland. Daens werd de eerste film in de geschiedenis van de Vlaamse film die genomineerd werd voor een Oscar (en blijft voorlopig de enige, ondanks de recente successen van o.a. Rundskop en The Broken Circle Breakdown,…)
Priester Daens
Het levensverhaal van Priester Adolf Daens, dat in boekvorm gegoten werd door Louis Paul Boon, leek uitermate geschikt om verfilmd te worden en dat bleek achteraf ook zo te zijn. Daens werd geboren op 18 december 1839 te Aalst en stierf daar ook op 14 juni 1907. Bij zijn terugkeer in Aalst stelde hij vast dat de rijke eigenaars van de lokale textielfabrieken de mensen uitbuitten en arbeiders ontsloegen omdat vrouwen goedkoper waren. Kinderen werkten dag en nacht met heel wat ongelukken tot gevolg. Daens verzette zich tegen de wantoestanden, eerst vanaf de kansel, later vanuit de Volksvertegenwoordiging, waarin hij na een verwoede strijd werd verkozen. Hij kreeg hierbij uiteraard enorm veel tegenkanting van de fabrieksdirecteuren en van de Katholieke partij, onder leiding van Charles Woeste. Uiteindelijk werd hij zelfs in het Vaticaan ter verantwoording geroepen, waarna hij voor de hartverscheurende keuze kwam te staan: aftreden als Volksvertegenwoordiger of ontheffing uit het priesterambt…
Oei, nu staan we achter. Het is net een echte voetbalwedstrijd 🙂 Leuk artikel weer, al ken ik de film weer niet. Fijn dat we zo kunnen blijven leren 🙂
Hector komt overigens aankomende zondag op TV, dus die ga ik opnemen 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb deze film ook nooit gezien, maar klinkt interessant.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb ‘em jaren terug inderdaad gezien onder de noemer ‘didactisch verhaal’. Heb er zelfs een of ander verslag over moeten schrijven. Vond het een zeer interessant verhaal, waarbij met name nog opviel dat de kostuums en decors goed verzorgd waren. Verder is ‘ie echter niet echt blijven hangen, en ik zie in m’n overzicht dat ik hem destijds ook ‘slechts’ een 6/10 gaf. Misschien nog eens herzien in de toekomst.
LikeGeliked door 1 persoon