Spanning à la Hitchcock
Michelle heeft genoeg van haar relatie met Ben en verlaat hun gezamenlijk appartement. Tijdens de autorit krijgt ze nog een telefoontje van hem (stem van Bradley Cooper nvdr.) en even later wordt ze aangereden door een truck. Dit wordt allemaal in beeld gebracht zonder dat het hoofdpersonage iets zegt. We horen alleen de stem van Ben. Bovendien zit de hele sequentie heel mooi verpakt in de begingeneriek. Mijn plusdochter naast mij sprong een gat in de lucht toen het ongeluk gebeurde en dat zet meteen ook de toon voor de rest van de film. Michelle wordt vervolgens wakker op een matras in een kelder met haar been in een brace. Ze zit vastgeketend aan een verwarmingsbuis. Algauw maakt ze kennis met haar ontvoerder Howard. Deze vertelt haar dat er een soort atoomoorlog is uitgebroken en dat een vreemd gas iedereen doodt. Gelukkig heeft hij destijds deze atoomschuilkelder gebouwd. Hij vertelt haar ook dat ze vrij is om rond te lopen en gebruik mag maken van zijn badkamer, living, televisie, enz. Ze maakt ook kennis met Emmett, die naar eigen zeggen net op de tijd de schuilkelder bereikt heeft. Alleen blijkt Howard af en toe eigenaardige trekjes te hebben…
Door in de titel van de film te verwijzen naar Cloverfield, een found footage film over een Godzilla-achtig monster dat amok maakt in een grote stad, schep je natuurlijk wel verwachtingen bij een publiek. Het is nu niet dat ik zo’n fan ben van de eerste film, maar ik was wel razend benieuwd naar wat ze met een sequel zouden aanvangen. Alleen blijkt dit geen sequel of zelfs geen prequel te zijn. Het is eigenlijk een verhaal dat zich afspeelt in hetzelfde universum en op hetzelfde moment als de eerste film. Voor de rest hebben beide films niets met elkaar gemeen.
Ik verwees eerder al naar Hitchcock en dat is zeker niet toevallig. De beginsequentie doet denken aan het betere werk van Hitchcock en ook de muziek neigt af en toe naar de muziek die in films van de grootmeester meestal een prominente rol speelde. Debuterend regisseur Dan Trachtenberg bewijst met deze film dat hem een grote toekomst wacht. Hij hecht enorm veel belang aan de personages, die stuk voor stuk interessant genoeg zijn om te intrigeren. Echter ook de opbouw van de film is subliem. Slechts beetje bij beetje wordt informatie prijs gegeven. En geleidelijk aan wordt ook de spanning opgebouwd. Hij slaagt er bovendien in om die spanning bijna constant aan te houden, waardoor je zelden verder geraakt dan het puntje van je stoel. Er wordt ook heel weinig getoond van de aanwezige horror en dat is een terechte keuze (denken we maar aan meesterwerken als Jaws of Alien waar ook bijna niets getoond wordt). Het verhaal houdt je aan het scherm gekluisterd en laat je niet meer los voor de eindgeneriek over het scherm rolt. Hier en daar lees ik dat de laatste 20 minuten niet passen in het geheel en er te veel aan zouden zijn. Daar ben ik het echter niet mee eens. Ik vond die perfect passen in het verhaal.
De acteerprestaties zijn subliem te noemen. De kleinste rol is weggelegd voor John Gallagher Jr. als Emmett. Hij is echter belangrijk in het geheel en hij zorgt ook voor de nodige comic relief. Gallagher speelt de rol uitstekend. John Goodman is grandioos als Howard. De hele tijd zit je je af te vragen wie of wat hij precies is. Hij lijkt een op het eerste gezicht goedaardige dikkerd, maar van bepaalde expressies of handelingen kun je aflezen dat er misschien wel iets meer aan de hand is. Mary Elizabeth Winstead tenslotte draagt de film en ze doet dat meesterlijk. Ze is het voorbeeld van een stoere heldin die niet dezelfde fouten maakt die veel vrouwelijke personages in horrorfilms wel maken. Alles samen maakt dat we hier te maken hebben met het soort sublieme B-film dat we de laatste jaren jammer genoeg veel te weinig te zien krijgen. Bij het zien van deze film moest ik onvermijdelijk terugdenken aan films als Anaconda, Arachnophobia of Tremors. Allemaal klassiekers in het genre. Wat mij betreft, hoort deze 10 Cloverfield Lane ook thuis in datzelfde rijtje. Alleen is hij nog beter! Zeker bekijken, zou ik zeggen.
Regie: Dan Trachtenberg
Met: Mary Elizabeth Winstead, John Goodman & John Gallagher Jr.
Kurt Blogt 
Echt een heerlijke film. Het einde was opzich wel prima, maar het had niet per se gehoeven. Toen ze naar buiten ging was ik verrast dat de film door bleef gaan. De film werd er wel bevredigender door, maar het beantwoord de vraag of hij gelijk had of niet, in plaats van dat hij dat in het midden hield.
LikeGeliked door 1 persoon
Heb ‘m nog niet gezien, maar Hitchcock in de titel is voor mij voldoende om m’n interesse te wekken 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vond hem inderdaad ook echt geweldig. En het laatste kwartier was inderdaad een beetje absurd in vergelijking met de rest, maar paste toch ook wel goed!
LikeGeliked door 1 persoon
IJzersterke film maar ik was één van diegenen die het laatste kwartier totaal niet vond passen. Deed bij mij echt afbreuk aan de uiteindelijke waardering ervan. Tot die tijd genoten van de constant aanwezige spanning, een opperbeste John Goodman en een bijzonder sfeervolle film.
LikeGeliked door 1 persoon