Racisme: het tijdloos, allesvernietigend monster
Waarom kunnen mensen van alle kleuren en rassen niet gewoon vreedzaam naast elkaar leven? Wat is dat toch met de mens dat zij anderen niet kunnen verdragen? Mensen haten mensen met een andere huidskleur, geloofsopvatting of geaardheid. Waarom toch? Als je kijkt naar de beelden die dagelijks op het nieuws verschijnen, wanhopige mensen op zoek naar een betere wereld en als je ziet welke haatreacties dit overal uitlokt, dan mag je je toch openlijk de vraag stellen: zullen wij eigenlijk ooit leren uit onze fouten? Dat is ook de vraag die gesteld wordt in The story of Sacco & Vanzetti. Deze musical is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van twee Italianen die los van elkaar naar Amerika trekken in de hoop van daar een beter leven te kunnen opbouwen. Ze worden er vrienden en beseffen al snel dat Amerika hen ook niet het verhoopte geluk zal brengen. Ze worden lid van een vreedzame anarchistische beweging en om die reden worden ze gearresteerd, zomaar, zonder aanklacht. Een aanklacht wordt echter gauw gevonden: Sacco en Vanzetti worden onterecht beschuldigd van roofmoord. Ze worden schuldig bevonden en veroordeeld tot de elektrische stoel, enkel en alleen omdat een aantal Amerikanen het niet konden verdragen Europeanen in ‘hun’ land binnendrongen. Dit tragische verhaal is bijna 100 jaar oud en blijkt nu actueler dan ooit.
Om de twee jaar brengt Festivaria (Pretoria vzw) een openluchtmusical in één van de mooiste openluchttheaters van Europa. Ze speelden hun eerste operette in 1985 (Het Witte Paard) en kort daarna besloot de gemeente Overmere om een vast speelplatteau aan te leggen in het Donkmeer. In 1997 kwam daar nog een festivalhal en een overdekte tribune bij. Sindsdien brengt de vzw tweejaarlijks een spectaculaire openluchtmusical (The sound of music, Annie, My fair lady, …). Dit jaar kozen ze voor deze minder bekende musical. De regie is in handen van Frank Van Laecke (dé ‘spektakelmusicalregisseur’ van Vlaanderen), de teksten zijn van Allard Blom en de muziek van Dirk Brossé (het magische trio). De hoofdrollen worden gespeeld door Jelle Cleymans (Sacco), Hans-Peter Janssens (Vanzetti), Peter Van de Velde (Katzmann), Deborah De Ridder (Rosa Sacco) en Frans Maas (Thayer). De rest van de cast bestaat hoofdzakelijk uit amateurs en lokale vrijwilligers.
Het tijdloze verhaal grijpt je bij de keel en als Sacco op het eind afscheid moet nemen van vrouw en kind, is het heel moeilijk om geen krop in de keel te krijgen. De cast levert voortreffelijk werk. Hans-Peter Janssens, wellicht de grootste musicalster van Vlaanderen, is dan misschien niet de beste acteur maar als zanger is hij niet te evenaren. Cleymans speelt de voor hem typische rol van kwetsbare, liefhebbende echtgenoot en vader en dat ook hij kan zingen, zal ondertussen voor niemand een geheim zijn. De Ridder is sterk en kwetsbaar tegelijk en zingt met ‘Piëta’ één van de hoogtepunten uit deze creatie. Van de Velde straalt voldoende authoriteit uit, alleen al maar door de kracht van zijn stem en zijn imposant uiterlijk en Frans Maas overtuigt als rechter Thayer, die door Rosa Sacco terecht gewezen wordt. Het decor is van de hand van Stefaan Haudenhuyse en ziet er fantastisch uit. Alles wordt uit de kast gehaald om dit verhaal te vertellen: vuurwerk, vuur, water, een auto, enz. De spektakelwaarde is hoog en de prachtige belichting laat het decor schitteren in al zijn glorie.
Een klein minpunt blijft het feit dat er niet live gespeeld en gezongen wordt. Dat zou de authenticiteit alleen maar ten goede komen. Maar voor de rest is dit een prachtig kijkstuk geworden. De honderdkoppige cast neemt je als het ware mee naar het Amerika van het begin van de vorige eeuw en als kijker word je van het ene hoogtepunt naar het andere gesleurd (het huwelijk, de solo van De Ridder, de laatste song van Sacco en Vanzetti, enz.). Kortom, een schitterend spektakel dat niemand onberoerd laat en je nog eens laat stilstaan bij al het onrecht dat mensen aangedaan wordt. Mooi!
😀 😀 😀 😦
Regie : Frank Van Laecke
Spel : Jelle Cleymans, Hans Peter Janssens, Peter Van De Velde, Deborah De Ridder & Frans Maas
Kurt Blogt 
Één reactie Voeg uw reactie toe