Theeb

Coming of age-verhaal, verpakt als een Jordaanse spaghetti-western

Jordanië, 1916. Theeb leidt een eenvoudig bestaan bij zijn Bedoeïnenstam in de Jordaanse woestijn. Hij is er de jongste zoon van het voormalig stamhoofd en wordt nu opgevoed door zijn broer Hussein. Op een dag krijgt de stam echter bezoek van een Engelse soldaat. Hij vraagt om begeleid te worden naar een bron en Hussein vertrekt met de soldaat en zijn gids. Theeb besluit hen achterna te gaan en begint hiermee aan een avontuur waarmee hij op slag volwassen zal worden…

Regisseur Naji Abu Nowar weet hoe hij een verhaal boeiend moet vertellen. Alles wordt verteld vanuit het standpunt van het hoofdpersonage en het publiek weet maar zoveel als hij weet. Dat hij daarbij dankbaar gebruik maakt van de voor handen zijnde locatie, met name de woestijn, kunnen wij hem natuurlijk niet kwalijk nemen. De fotografie is adembenemend mooi en doet bij momenten denken aan de spaghetti-westerns van Sergio Leone. Ook de vele close-ups waarbij niets gezegd wordt, de extreme close-ups van insecten (vliegen ook, ja) en het trage tempo nemen ons mee naar de films van Leone. De film won dan ook terecht de prijs voor beste Regie op het jongste Filmfestival van Venetië.

De regisseur deed beroep op hoofdzakelijk niet-professionele acteurs en dat was blijkbaar geen evidentie omdat de Bedoeïnen van nature niet zo hoog oplopen met de zevende kunst. Ook de piepjonge hoofdrolspeler had totaal geen ervaring met acteren. De enige professionele acteur is Jack Fox, die de rol van de Britse soldaat voor zijn rekening nam. En ondanks dat de meeste acteurs geen ervaring hebben, slagen ze er stuk voor stuk in geloofwaardige personages neer te zetten. De film ziet er met andere woorden fantastisch uit, gaat, ondanks het trage tempo, niet vervelen en de acteurs kwijten zich zeer goed van hun taak. En dat levert een prachtig portret op van een jongen die op een harde manier kennis maakt met de wereld van de volwassenen.